Opgestaan. Douchen doe ik in de gemeenschappelijke badruimte. We zijn wel in een herberg nietwaar. Drie douches naast elkaar op een meter hoog met een 20 cm hoog stoeltje en een biipassende spiegel. Een klein teiltje fungeert als de traditionele kom waarmee je je bevochtigt. Eenmaal gereinigd kun je in het hete bad. Er is een apart bad voor mannen en vrouwen. Het bad hoef ik nu niet te delen. Er is verder niemand. Het verkwikt waarlijk.

Ook het ontbijt is Japans. Op een vuurtje op tafel bakken we twee minuscule platvissen en vissen we talloze kommetjes leeg.

We zien de historische binnenstad nu bij daglicht. Aan de rand ligt een park met het Aschi-heiligdom. De eerste stenen uit het jaar 700 zijn er nog, omwikkeld met touw waaraan net als op andere plekken witte linten zijn gebonden. Het Ohara kunstmuseum heeft impressionistische schilderijen van alle grote Franse schilders. Industrieel Ohara was er op tijd bij destijds en daar plukken we nu de vruchten van. Een prachtig Zicht op Overschie van Signac. Molens, een vaart. In lichtblauwe en witte vierkantjes op doek geboetseerd. Naar Kurashiki om Holland te zien.

Een portet van de grote liefde van Mogdliani. En een man-en vrouwfiguur van Giacometti.

Weer op straat is het warm. Daar gaat het uitbeelden en creëren verder, het is zaterdag, op pad met je lief.

We reizen naar Yasugi. In tweeëneenhalf uur van zuid naar noord op het eiland West Honshu.

Een klein station van een provincieplaatsje. Waaraan zie je dat? Weinig reuring op het station, de forensen die zich doorgaans op deze tijd op de perrons verzamelen, werken elders.

Wij stappen als enigen uit en een paar losse reizigers gaan aan boord. Een loopbrug voert over het spoor, er is geen lift. Bagage omhoog en bagage omlaag. Voor het eerst ontbreken tourniquets.

Het ziet er vriendelijk en ingetogen uit. In de hal verkoopt men lokale specialiteiten. Kado’s zijn belangrijk, dat zien we niet voor het eerst. Het stationsplein is verlaten. De twee taxi’s die later arriveren doen een meditatieve dienst.

We wachten op de shuttlebus naar het Adachimuseum, de reden dat we hier zijn. De laatste bus levert ons af bij het museum, in het midden van nergens. Rijstvelden, een provinciale weg, een paar huizen, restaurants en ryokan Saginoyuso, naast het museum. Daar overnachten we vanavond. Morgen om half 9 zijn we de eersten in het museum en de rest van de ochtend zijn we daar.

‘s Middags reizen we dan door naar Hiroshima. Het diner ‘s avonds is weer bijzonder. In een ruimte alleen voor ons zitten we naast elkaar aan een tafel. Aan de andere zijde staat de kok en reikt de gerechten aan. Zachte sake verwarmt de verse vis en het aan tafel gekookte vlees.

We nemen een prive-bad en slapen in.