Ingesneeuwd

Nu het sneeuwt,
de stad is opgemaakt,
blijven je voeten waar
ze niet meer lopen,
bleek en hartstochtelijk mooi

Tot de ramen zijn bedekt,
poolhonden ons gidsen,
naar Albert Heijn,
kinderen uit iglo’s kruipen,
het carnaval van sledes
beweegt, en de wegenwacht
onvindbaar is

De buurman leegt
een vergeten blikje vis
op zijn boterham tevredenheid,
betwittert in zijn hol
de schuldigen
die het natuurlijke laten,
de grenzen openen
voor kou,
asiel bieden
aan vlok en vijand, 
de zakkenvullers, de anderen
de weerman ja

De weerman
ziet alle buien hangen,
en vergeet te zwijgen,
tragische boodschapper
die het liegen is verloren
en met zijn vinger
alleen nog wijst naar hoge druk,
hij prikt er in, niet dat dat helpt
maar geen gezag zonder gebaar

zonder verhaal 
bij de kassa in de rij wordt alleen hij
herkend, en houdt men krijgberaad
over zijn lot

Terwijl meningen smelten
wachten mensen op de bus, de trein
en op de dag
dat winter vlucht 
haar huilende vingers krimpen 
tot water voor de laarzen
van het kind dat plonst en zingt,

met de chrysant die door 
de dop heen

breekt en leeft