Het schermpje in de stoel van de Boeing toont een hoepeltje: Amsterdam – Osaka.
We springen in 10 uur 45 minuten naar de andere kant van de aardbol, hier getekend met diepblauwe zeeën en groen vlekkerig land, omringd door een blauw oplichtende dampkring.

Het is de tijdmachine van professor Barabas. Hop, flits, boem, daar stappen Suske en Wiske een andere wereld in. In een nieuwe tijd.

Als ik dit schrijf, is het in de uiteinden van de boog middag en avond. Wat is de tijd? Die speelt een spel, wisselt van gedaante, snelt vooruit en laat zich niet vangen. Gisteren was het vandaag, precies zoals nu. En morgen zal ook vandaag zijn. Alle dagen, miljoenen jaren lang zijn gisteren geweest, en ook vandaag. En op de eerste dag na, waren ze ooit morgen.
Over een paar uur is het dat in Osaka, morgen, als het in Amsterdam nog vandaag is. Of is het in Amsterdam dan gisteren? Voorop lopen krijgt zo een heel nieuwe betekenis.

De komende weken ronden wij alvast de dag af in Japan terwijl Europa daar nog even mee doende is. Voorop lopen geeft verantwoordelijkheden. Dat begrijp ik.
We kunnen de oude beschaving – on-tijdig – vertellen wat er gebeurt.
We zijn uit de tijd.

Ah, kijk op het scherm, het is onze glazen bol. Reizen door de tijd, ervaringen op de hielen zitten en herinneringen verzamelen om verhalen te vertellen. Hoe simpel en vreedzaam kan het zijn?

Ik verheug me erop.

– o –

Op reis dus. Naar Japan,  via Osaka naar Sapporo. Naast me twee Japanse vijftigers.
De vrouw glimlacht naar het scherm. Een goede film misschien. Of het verlangen naar thuis, nu onder handbereik. Ik verbeeld me dat te herkennen. Als ik Japan binnentreed, daalt er een zeldzame rust neer. Een deken van kalmte en schoonheid. Varen op een rustige rivier. Alertheid, of stuurmanskunst niet vereist. De stroom stuurt zichzelf. Zoals het befaamde kruispunt in Shibuya, Tokyo, oversteken met  duizend mensen op 5 zebra’s, zachtjes bewegend op het ritme van de massa.

Het verlangen naar simpelheid, de bevrediging iets te begrijpen met éen zin, het geluk te duiden met één, één enkel woord.

Op weg naar de kalme rivier.