Op de brug over de Keizersgracht staan achter een lint gebruikers van TikTok opgesteld. Met zovelen dat ze wachten om de rijweg over te mogen steken om in de Runstraat een patatje te kopen. Gesneden en gefrituurde aardappelen, die elke snackbar in de stad verkoopt.
Op weg naar de kapper op het Singel. Mohammed, Syrische vluchteling is daar een zaak begonnen. Zijn gehandicapte zoontje van vier speelt op zijn Ipad. Mohammed draagt hem elke avond op zijn schouders drie trappen naar boven. De gemeente heeft hem een medische urgentie gegeven. Een klant van Vluchtelingenwerk legde het contact en helpt hem vanavond met inschrijven bij Woningnet. Hij vraagt wat mijn plan is voor vandaag. Bruce Springsteen in de Arena. Heeft hij nooit van gehoord, kan ik zijn naam intikken op zijn IPhone?
Weer op straat slalom ik naar de Rozengracht om een bestelling op te halen. Bezoekers slenteren, bewoners stappen voort. Die laatsten zijn afwezig.
De negentiende-eeuwse passage in de Raadhuisstraat heeft verlaten winkels, een paar toeristenshops en een fietsenzaak met het bord Luggage store. Een gebit met gaten en een modieus stickertje op een voortand. De mores van het pretpark.
Een veertiger steekt zijn arm tot zijn oksel in een prullenbak. Hij spant zich in, zijn haar modieus opgeschoren tot zijn oren, een felgele rugzak staat op de grond.
Even later loop ik met drie horren onder mijn arm naar huis.
Ik ben een curiositeit geworden.
