De pandemie (VIII)

Ons dorp,
op zaterdag een wandeling
in ‘t ommeland, de Kalverstraat
en Oude Hoog, alwaar
een enkeling ontmoet,
hij groet
zoals een vreemde doet,
die straten deelt,
een tikje op de hoed,
en goedemiddag, niet dat het moet,
het is zoals we zijn, het mijn is dijn,
de Dam, tezamen op dat plein,
ontwaren we de plaats
waar we gevallen zijn,
geven we ons over aan een groot idee,
dat je behoort
waar je wilt zijn,
en waar je ooit verloren bent,
waar je keer op keer
vertrekt voor ‘t loopje
in het ommeland

4 gedachten over “De pandemie (VIII)”

  1. Jaaaaa goed idee, het Parool, onze verzetskrant. En de verwijzing naar Ons Dorp…
    En mooi ook Eric, de verstilling in de foto’s. De drukste plekken van de stad verlaten door de wereld, het went niet…

  2. Een prachtig gedicht en prachtige foto’s! Verwijzingen naar de Dam waar de vrijheid pijnlijk vorm kreeg in het geweld van het verleden (zal dat ook met dit virus zo gaan), een verwijzing naar ‘De Ommegang’ van Jan van Aken … in ‘het loopje in het ommeland’ vindt de reflectie plaats en dan óók nog als een oud-hollands gedicht met het ‘Oude Hoog’ en ‘het mijn is dijn’. Een mooi cadeau op zondagochtend

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *