De pandemie (IV)
De huizen luchten,
de pleinen spelen fluit,
straten geuren zoet en
de parken, bloeiend jong,
de parken dagen uit…
… te hinkelen van moeten naar ont-moeten
nu alles hetzelfde weer wil worden
opdat onbevruchte afspraken
herinneringen kunnen baren,
de tijd zich opwindt
Ik vraag je
zullen de wezen hun ouders vinden
zoeken we de kruimels die we lieten?
De oude binnenstad
verlaten door de hoerenlopers lonkt naar haar oude vrienden
nu Nutella haar boterham niet smeert
bezoekers bij de banpaal keren
het pretpark roest achter de hekken
pogen je familie tot leven te wekken
Flirt in berouw of in berekening,
de keus is, wie wil je zijn
opdat alles onherkenbaar eender wordt
Heerlijk eigentijdse geschiedenis .. prachtig Eric!