Ouder
Op straat hoor ik:
schat, wijsheid komt met de jaren.
Ik denk,
misschien groeit het
als schil rond pit,
jaar op jaar,
huid op huid.
De ring omringd
op haar beurt,
geborgen als
vers geplukte vrucht
in een weckfles.
Tijd vervelt tot boom.
De eik die staat,
die in de wind kan zijn.
Gaat het zo?
Wijsheid komt met jaren.
Het andere verdwijnt.
De boom in de rui.
In stilte
verlaat het blad de boom,
valt waar het komt.
Vogels zonder naam groeten,
zoeken naar herkenning.
Wijsheid.
Alles beweegt in de wind.
Zou het de wetenschap zijn, of het door de tijd gevestigde vertrouwen dat met het vallen van het laatste blad – de boom zich klaar maakt voor het nieuwe groen?!
Is wijsheid bestendigd vertrouwen?!
Heel mooi verwoord!