Tulpen uit Amsterdam

Een nazomerdag. De deuren van de eetzaal openen hun armen  naar de tuin. De bewoners eten buiten. Barbecue, partytent, een zweem van zomer.
Vier jonge meisjes zingen Tulpen uit Amsterdam. Ze staan stil bij zijn tafel. Mijn schoonvader kijkt op en legt zijn bestek neer.
‘He, hee, heee , heee.’ Lichte stemmen klimmen omhoog. Dan draaien de heupen en maken ze een dansje.
‘Kom van dat dak af’. Hij zit op zijn stoel, kijkt van de een naar de ander en glimlacht.
Zwieren in gedachten.
Na anderhalf uur is hij moe.
‘We gaan naar boven’. Zevenentachtig. Geen zorg om een hoogtepunt te missen.
Het onvergetelijke is geoogst.