Liegen is een deugd. Goed voor onze kinderen, een te leren les in de opvoeding. Zonder het leugentje om bestwil word je het leven niet meester. Jokken of verzuipen.

Het stond in de krant. De weekendkrant, waar we elke zaterdag worden onderwezen in levensstijl. En met elkaar afspreken: Stijl of Geen stijl.

Ik dacht aan Halbe en kijk naar het filmpje van het VVD-congres. Halbe vertelt een verhaal. Een man, gehesen in strak vel, een zachte twinkeling, onder zijn arm de grote boodschap. Van goed en kwaad. Geen krak in zijn stem, geen zenuw in zijn gelaat, geen gebaar verraadt een andere waarheid.

Zijn handen boetseren het beeld van Poetins kamer. En wijzen naar de stille plek in de hoek. Daar zat Halbe, de oren gespitst, de ogen geknepen, de woorden memorerend met een stille glimlach.

Ik geloof hem op zijn blauwe ogen. Of waren ze bruin, of groen?

Ik ben in de war.
Geen idee waarom Halbe er vorige week plots een leugen van maakte.
Jokken dat je gelogen hebt.
Om wiens bestwil doe je dat?
Het is briljant want onnavolgbaar.
Ik onderzoek vergeefs de krant.

Ik hoor de bel. Halbe aan de deur. Ik koop een roodleren encyclopedie. Prachtige aankoop.