Uitgeslapen inderdaad. We nemen een lokaal treintje naar Kotoden-Yashima vanaf station Takamatsu- Chikko. In een zijljjntje van een gids staat een openluchtmuseum genoemd dat originele Japanse huizen toont. Die zijn uit hun oorspronkelijke omgeving gehaald door schade van een aardbeving, dreigende sloop of de Japanse wens het oude steeds te vernieuwen. Moderne architectuur zie je hier overal. En dan vallen de woonhuizen op. Geen dertien in een dozijn-bouw zoals in onze Vinex-wijken. Individuele architectuur, het is een lust om naar te kijken. Ik heb veel, veel foto’s van huizen gemaakt.

Het openluchtmuseum is een kleine openbaring. Het is een kaleidoscoop van historische bouw op het platteland en de eilanden, met heldere en kleurrijke Engelse-talige uitleg. Familiehuizen uit de bergen, de vuurtoren en het huis van de eenzame vuurtorenwachter, een rijstpakhuis en een sojafabriek, zelfs een dorpstheater waar twee maal per jaar het plaatselijke amateurtoneel het dorp deed uitlopen.

De verborgen parel is echter de galerie Shikoku Mura, een klein museum dat in de jaren 80 door Tadeo Ando is gebouwd.  Het is het 7e gebouw van hem dat we deze reis zien. In alles herkennen we inmiddels Ando. Het gladde beton met de 22mm-uitsparingen, de hoge muren van de gang met lange looplijnen en de rondingen van de cirkel met lichtinval in het plafond. Maar bovenal de eenvoud en kracht van het totale ontwerp, en het spektakel dat ze maakt met de omgeving. Dat laatste is hier een ware belevenis. De achtertuin bestaat uit terrassen van water, steen en planten op een berghelling. Water stroomt uit drie bronnen uitbundig naar beneden. Ik draai om mijn as om dit schouwspel in me op te nemen. Het geruis van het water overstemt of zakt naar de achtergrond afhankelijk van mijn positie in de tuin. De zichtlijnen wisselen mee. Elke stap geeft een nieuw perspectief. Wat een feest dit. En we zijn de enige bezoekers…!

En dan is er de kunst in de galerie, ceramiek en werk van Bonnard, Picasso, en Modigliani.

We lunchen in het restaurant dat even historisch is als de andere gebouwen op het terrein. Groenten en vis in beslag maakt hele goede tempura. Noedels, eenvoud, smaak.

Dan vatten we het plan op de berg Yashima te beklimmen. Na vergeefs zoeken van de looproute (en weggestuurd worden op de autoweg) wordt het een taxi heen en lopen terug. Dat laatste neemt een uur met invallende schemering. Dan hebben we inmiddels tempel 84 (van de 88 tempels die de klassieke tempelroute vormen) bewonderd, misschien wel de mooiste van de reis tot nu toe. Staat in geen gids. Die 88 tempels betekenen iets voor ons want de komende twee dagen gaan we lopend nummers 1 tot en met 10 bezoeken met een overnachting in de zesde.